EINDWERK De alarmering in Europa: een benchmark voor België. | Michiel Scheerlinck
In dit werk tracht de auteur een overzicht te geven van de stand van zaken van de alarmering in Europa, ten einde een kader te bieden waartegen de Belgische alarmering vergeleken kan worden. Dit wordt gedaan door drie deelvragen te behandelen. Wat is de huidige stand van de alarmeringstechnologie? Wat is de stand van de alarmering in België? En wat is de stand van de alarmering in de andere Europese landen?
De eerste twee vragen worden beantwoord aan de hand van literatuuronderzoek en van de kennis van de Belgische alarmeringsdienst. De derde vraag vergt meer onderzoek en wordt beantwoord door middel van interviews, overheidscommunicatie en internationale pers.
Het technologische luik van dit werk onderscheidt drie generaties van alarmering en legt uit hoe de Europese alarmering zich in de overgang tussen de tweede (sirenes, radio en tv) en de derde generatie (Cell Broadcast en LB-SMS) bevindt. Een korte uiteenzetting over de Europese wetgeving rond alarmering helpt te kaderen hoe de overgang naar de derde generatie van alarmering voor de Europese landen in de komende jaren onvermijdelijk is.
De alarmering in België wordt met oog voor organisatie en technologische keuzes beschreven, waarna dezelfde oefening gemaakt wordt voor een grote groep Europese landen. De landen worden in geografische regio’s onderverdeeld om de lezer een houvast te geven en de studie van regionale tendensen te vereenvoudigen.
Het onderzoeksdeel van dit werk zet uit hoe de Europese landen werken met een bonte verzameling aan onderling sterk verschillende alarmeringssystemen. Een belangrijke tendens is de bijna universeel aanwezige schaduw van de sirenetechnologie die in de meeste landen tot op heden onderhouden en ingezet wordt. De combinatie met alarmering via radio en tv vormt daarbij een vorm van brede alarmering van de bevolking die decennia lang dominant gebleven is. Daarnaast wordt beschreven hoe de Europese landen op uiteenlopende wijzen initiatieven hebben ondernomen om nieuwe alarmeringskanalen te implementeren voor de modernisering van hun alarmering: apps, websites, nieuwe sirenesystemen, Cell Broadcast en LB-SMS komen allemaal aan bod.
Op vlak van organisatie worden er vier categorieën landen onderscheiden, met een wisselende mate van centralisering van de alarmering. De belangrijkste observatie is dat meerdere landen er in slagen om een korps van professionele verzenders van alarmeringen te onderhouden door de alarmering regionaal te verzenden vanuit meldkamers of situatiecentra.
De conclusie van het werk is dat België in vergelijking met de Europese landen een bijzonder goed resultaat behaald heeft. Dit kon het land doen door op basis van beredeneerde keuzes en duidelijke langetermijndoelstellingen een visie te vormen op de meest kostenefficiënte wijze om een grondig bereik van de bevolking na te streven. Met haar combinatie van LB-SMS en aanvullende kanalen bevindt België zich zo in een goede positie en door de opening naar een samenwerking met het Galileoproject lijkt het erop dat het deze positie kan blijven houden in een periode met toenemende concurrentie nu de Europese landen massaal overschakelen op Cell Broadcast en LB-SMS. De implementatie van Cell Broadcast voor nationale alarmeringen kan echter wel een interessante optie zijn om te onderzoeken nu de kostprijs van de technologie begint te dalen.
Waar België haar positie sterk kan verbeteren, is op vlak van organisatie. De extreem gedecentraliseerde aanpak waarbij elke gemeente geacht wordt in staat te zijn om te alarmeren, leidt tot grote verschillen in de kwaliteit, snelheid en frequentie van de alarmering. Het advies van dit werk is om met een open blik te bekijken hoe de organisatie van de alarmering beter georganiseerd kan worden, met een sterke aanmoediging om voor inspiratie te kijken naar de landen met een eerder regionale werking.